Kapıyı Çalmadan Girmeyiniz...
=*=*=*=Rp İn=*=*=*=
Burada ilk günüydü. Her zaman ki gibi odası yeni olmasına rağmen temiz ve düzenliydi. Aile fotoğrafları, kutsal sayılan araç gereçler, tütsüler, bir kaç saksı çiçek, müzik seti, çalışma lambası ve kitaplar bulunuyordu odada. Loş bir havası vardı. Güneş görüyordu aslında ama Mia kırmızı perdelerini çektiği için ortam donuk ve karanlıktı. Çalışma lambasını yaktı ve bu loş ortamda sakin ve büyük bir sükunetle bir roman açıp okumaya başladı. Romanın arasından bir mektup zarfı çıkmıştı. Üzerinde : "Biricik nişanlım Mia'ma..." yazıyordu. Mektubun eski olduğu ucunun yakılmış olmasından belliydi. Bu mektup Diego'dandı...
Birden daldı Mia... Çok eskiler geldi aklına. Mektubu açtı... İçinde bir fotoğraf vardı. Bir de kağıt. Fotoğraf Mia ve Diego'nun yazlıkta çekildiği, Diego'dan evlenme teklifi aldığı akşam yemeği fotoğrafıydı. Birden yüzünde bir gülümseme belirdi ve mektubu yıllar sonra tekrar okumaya karar verdi. İçinde şunlar yazıyordu ;
"SENİ SEVİYORUM MİA!!!
Seni dünya da hiç bir şeye değişemem Mia... O gece yaşananları unutamıyorum. Öyle güzeldi ki... Utancımdan nasılda kızarmıştım. Gözlerine baktıkça daha da kızarıyordum. Sen de farkedip gözlerini kaçırıyordun. Ama ben uslanmayan bir çocuk gibi bu sefer ellerini tutup daha da alevleniyordum. En sonunda dayanamayıp azımdan çıkmıştı bu güzel söz. İki çift söz insanın hayatını nasılda değiştiriveriyor değil mi? Hayatım seninle anlam buldu. Sen olmasaydın... Düşünemiyorum... Sen benim yaşama sebebimsin. Seni asla bırakmayacağım Mia...
______________________________________________________ Nişanlın Diego Bustamante... "
Mia bunları okurken hem ağlıyordu hemde gülümsüyordu. Bu ne biçim bir şeydi böyle? Neden her güzel şey bir gün biterdi ki? Neden hayat onu alacağına ikisini birden almamıştı? Neden? Böyle destansı bir aşkı bitirmek günah değil miydi? Ama kötülüktü işte... Ne anlardı ki aşktan? Hayatta hep kötüler kazanmıştı ona göre...
C.tesi Mart 08, 2008 10:55 pm