-Ronald Weasley'nin Odası-

Konu: -Ronald Weasley'nin Odası- Ptsi Mart 10, 2008 10:42 pm

Ron, bağıran barakadan ayrıldıktan sonra odasına gelmişti.Kendini garip hissediyordu.Sanki birşeyler eksik gibiydi.Hermione'nin nedne ona bağırıp çağırdığını anlayamamıştı.Onunla evlenmek istemediğini düşünmüşüt ama bu imkansızdı.Yinede onu çok sevmekten kendini alı koyamıyordu.

Konu: Geri: -Ronald Weasley'nin Odası- Ptsi Mart 10, 2008 10:46 pm

Hermione barakadan çıkar çıkmaz aklına gelen ilk yere yani Ron'un odasına gitti. Çok merak ediyordu. Ron neden bu kadar alınmıştı, neden çekip gitmişti, yoksa onu sevmediğini me sanıyordu bu saçmalıktı düpesüz...
Yüzügüne baka baka oadaya gelmişti bile. Kapı eşiğinde durup bi soluk aldı ve kapıyı tıklattı. Ron'dan ses gelmeyince tekrar tıklattı...

Konu: Geri: -Ronald Weasley'nin Odası- Ptsi Mart 10, 2008 10:59 pm

''Girin...''

Diyeseslendi Ron.Fakat gelenin Hermione olması onu çok şaşırtmıştı.Buraya kadar onun için mi gelmişti yani ?

''Şey... ben de sandım ki... özür dileirm Hemrione, yaptığım tam bir aptallıktı.Öyle çıkıp gitmemeliydim.Görgüsüz aptalın tekiyim...''

Neden herşey böyle zora gidiyordu sanki, oysa ki güne ne güzel başlamışlardı...

Konu: Geri: -Ronald Weasley'nin Odası- Ptsi Mart 10, 2008 11:18 pm

Hermione Ron'un yanına gidip sağındaki koltuğa oturdu ve sakince.
"Yok, öyle deme, Sen, dünyada tanıdığım en duygusal insansın, sen dünyanın en duygularını rahatça açabilen insanısın, sen dünyanın en aşık olunası erkeğisin. Ben az önce ne dedim?... Her neyse, ben en büyük patavatsızım, sadece kendimi düşündüm, kusura bakma, yani anneni son gördüğümde sadece bizi bi araya getirmemek için uğraşıyordu. Ben ona çok kırgınım ve bunun yüzünden önce bana değil de annene bunları söylemene birazcık sinirlendim o kadar." Ron'un inanmaz bakışları üzerine "Ya tamam belki ileri gittim ama, çok afedersin. Ron!" Hermione aniden böyle bir çıkış yapınca Ron afallamıştı.
"Ben seni çok seviyorum. İnan. Yani bu yüzüğü asla çıkarmak istemiyorum. Ron sen benim için çok değerlisin." dedi ve yine ağlamaya başladı. Ron'a sarılmak istiyordu ama Ron belki istemezdi. Hermione başını ellerinin arasına aldı ve hıçkırmaya başladı...

Konu: Geri: -Ronald Weasley'nin Odası- Ptsi Mart 10, 2008 11:33 pm

''Yapma ama... ağlama sakın.Beni üzmek istemiyorsan en başta ağlamayı bırakmalısın.''

Hermione'nin saçlarını okşamak gibi bir arzuya kapıldı ama şu anda bunu yapmaması gerektiğini düşünüyordu.

''Dinle Hermione...''

Hemrione ağlamayı bırakmış, şaşkınlık ve dikkat karışımı edayla Ron'a bakıyordu.

''Belki birbirimizi kırıyor olabilirisz.Hatta ani çıkışlar da yapıyor olabiliriz.Ama ikimizin de bir ortak noktası var.O da, ne kadar birbirimize küssek de darılsak da, yine de birbirimizi çok seviyoruz.Ve biz asla ayrılmayacağız.''

Hermione'ye hiç çekinmeden sarılmıştı şimdi.Onun yanında kendini daha mutlu hissediyordu.Daha huzur dolu oluyordu.V eo anı hiçbir güzelliğe değişmezdi.

Konu: Geri: -Ronald Weasley'nin Odası- Ptsi Mart 10, 2008 11:48 pm

Hermione şimdi olduğundan daha mutlu yalnızca iki kez olmuştu. İlki Hogwarts mektubu geldiğinde ikincisiyse şu anda parmağında duran yüzüğü Ron ona verdiğinde. Ron'un gözlerine bakarak:"Asla! Seni seviyorum." dedi ve Ron'a tekrar sarıldı. Bu anın bitmesini istemiyordu aam çok yorgundu. Ron'a sarılmayı bıraktı ve ellerini kavrayıp.
"Şimdi ikimizin de güzel birer uykuya ihtiyacı var. Rüyanda seni görücem." dedi ve gülümsemeyle yanağına bir öpücük kondurdu ve kapıya yöneldi.
"Yarın görüşürüz, aşkım" dedei ve demesiyle kızarması bir oldu.

Konu: Geri: -Ronald Weasley'nin Odası- Ptsi Mart 10, 2008 11:57 pm

''Ne ? Yani... şey... evet...doğru...aşkım...yani...aşkın... yarın... yarın görüşürüz.''

Neler saçmalıyordu Ron böyle ? Hemrione'nin aşkım demesi yarım aklını da alıp götürmüştü.Arkasından bakakalmak bile güzeldi.Zaten onun için içinde Hermione geçen herşey güzeldi.

Konu: Geri: -Ronald Weasley'nin Odası- Salı Mart 11, 2008 12:34 am

Hermione kapıdan çıkarken bi yarısını da içeride bırakmıştı. Hele Ron'un tam çıkarken o konuşması yok muydu... Hermione Ron'u çok seviyordu. Aslında kendisi de bayaa şaşırmıştı aşkım demesine, çok şaşırmıştı. Onca yıllık arkadaşıydı şimdiyse neredeyse evleneceklerdi. Hayali bile Hermione'yi uçurmaya yetiyordu.
"Artık süpürgeye ihtiyacım yok..." dedi ve kendi kendine kıkırdadı.